Πεντακόσια χιλιάρικα στο ντούκου...

Έλενα Ακρίτα

Επειδή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν, ας το ξαναπιάσουμε το πράγμα απ’ την αρχή. Υπάρχει μια είδηση. Ο Σταύρος Θεοδωράκης επέστρεψε τα χρήματα της επιχορήγησης που εισέπραττε το Ποτάμι. Εν όλω 500.000. Πάμε μια κι ολογράφως να μάς κάτσει καλύτερα. Πεντακόσιες. Χιλιάδες. Ευρώ.

Ήταν νομιμότατα αυτά τα λεφτά. Τα...
δικαιούταν το κόμμα του. Θα μπορούσε χαλαρά να πέφτει το χρήμα, από τώρα και για πέντε ολόκληρα χρόνια. Δηλαδή εκατό χιλιάρικα τον χρόνο. Δηλαδή 8.400 το μήνα.

Και ο Θεοδωράκης ως πολιτικός αρχηγός να τα τσεπώνει, να έχει υπηρεσιακό αμάξι, οδηγούς, φρουρούς και όλα τα κομφόρ. Κι επειδή το εκτός Βουλής κόμμα του θα υπολειτουργούσε, η αρχηγάρα θα ζούσε σαν αγάς με τα δικά μας χρήματα. Διότι έτσι πάει το φασόν. Κόμματα εν υπνώσει εισπράττουν για να κάθονται: σου λένε όπα ούτε κλεμμένα τα ‘χω, ούτε μπήκα νύχτα σπίτι σου με το λοστό. Αυτό λέει ο νόμος. Ότι σε μια πτωχευμένη χώρα εγώ δικαιούμαι ένα σκασμό λεφτά - γιατί; Γιατί έτσι.

Πού πάνε λοιπόν οι γαμάτες επιχορηγήσεις των αόρατων κομμάτων; Τι καλύπτουν ακριβώς; Καλύπτουν το νοίκι σε ερημωμένα γραφεία που δεν πατάει κανείς. Καλύπτουν φως, νερό, τηλέφωνο σε δωμάτια με σκόνες, νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου και μια ληγμένη πορτοκαλάδα στο πρώην ψυγείο. Καλύπτουν μισθούς κομματικών στελεχών που δεν έχουν δουλέψει ούτε ποτέ στη ζωή τους. Διότι ‘τι δουλειά κάνεις ρε Γκρουέζα, μα εγώ είμαι του κόμματος κύριε υπουργέ’. Τέλος, η κρατική επιχορήγηση αγκαλιάζει στοργικά συγγενείς και φίλους που προσλαμβάνονται ως συνεργάτες ενός γραφείου που ούτε με τζιπιές δεν βρίσκουν κατά πού πέφτει.

Για να το συλλάβουμε σε όλο του το μεγαλείο, αυτά τα χρήματα τα παίρνει ο Καμμένος για τους ΑΝΕΛ. Ο Λεβέντης για την Ένωση Κεντρώων. Ο Θεοχαρόπουλος για τη ΔΗΜΑΡ. Και δεν είναι τωρινό αυτό. Ανέκαθεν ίσχυε - αν βάλουμε λίγο το μυαλό μας να δουλέψει θα θυμηθούμε του αίσχους τα πρόσωπα και τα πράγματα.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ήρθε και χάλασε την πιάτσα του κομματικού all inclusive. Τα χρήματα που αναλογούσαν στο Ποτάμι, δόθηκαν στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο για να αντιμετωπιστεί το brain drain: να ενισχυθούν, δηλαδή, οικονομικά οι νέοι επιστήμονες που εκπονούν ή ολοκληρώνουν το διδακτορικό τους έτσι ώστε να αποκτήσουν κίνητρο να μείνουν στην πατρίδα τους.

Η μία έκπληξη λοιπόν είναι η πρωτοβουλία Θεοδωράκη. Η δεύτερη έκπληξη είναι η μούγκα που περιέβαλε την πρωτοβουλία Θεοδωράκη. Εφημερίδες, ιστοσελίδες, κοινωνική δικτύωση, τα Μέσα γενικώς και τα Έξω ειδικώς (τα περισσότερα τουλάχιστον) στην κοσμάρα τους. Έλληνας πολιτικός επιστρέφει νόμιμη επιχορήγηση κι εγώ σού σφυρίζω για να βγεις σου σφυρίζω. Διότι προφανώς δεν συμφέρει το δικό μου κόμμα να αναγνωρίσει τίποτα σε κανέναν κερατά: μια πράξη πολιτικού ήθους θα την προσπεράσω, θα την αγνοήσω, θα την απαξιώσω. Τέτοια χουβαρνταλίκια εμείς τα πνίγουμε μωρά στην κούνια τους, είμαστε για τέτοια τώρα; Να χάσω εγώ την κουρσάρα μου κι η κόρη τη δουλειά της; Μια δουλειά σούπερ παραγωγική: σηκώνει τηλέφωνα που δεν χτυπάνε σε ένα κόμμα που δεν υπάρχει. Ξεκώλωμα.

Το μόνο που απομένει τώρα είναι να περιμένουμε με ζωηρό μη σού πω ενδιαφέρον τα υπόλοιπα εκτός Βουλής κόμματα να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα του Ποταμιού. Αρκετοί καλοβολεύτηκαν στις περιστρεφόμενες καρέκλες δεν πάει άλλοι γκώσαμε...