Θεέ μου πού φτάσαμε; Μπουζούκια στο καταμεσήμερο. Να ψάχνεις τραπέζι να ‘χει ίσκιο για ν’ ακούσεις τον Καρρά. Να πασαλείβεσαι με αντηλιακό για να ακούσεις τον Βέρτη.
Θα ακούω την Πάολα να ξεκινάει να τραγουδάει την ώρα που τελείωνε παλιά.
«Θέλω να περάσουμε μαζί το πιο ωραίο μεσημέρι» να μας υπόσχεται από μικροφώνου η Θεοδωρίδου.
Θα ακούω την Πάολα να ξεκινάει να τραγουδάει την ώρα που τελείωνε παλιά.
«Θέλω να περάσουμε μαζί το πιο ωραίο μεσημέρι» να μας υπόσχεται από μικροφώνου η Θεοδωρίδου.
Αν υπάρχει Θεός ας νυχτώνει από τις δυο το μεσημέρι.
Κάνε μας, Θεέ μου, Σουηδία και κάνε νύχτες διαρκείας.
Τα ωραία τα τραγούδια, τα μεγάλα, μου τα ‘πες μόλις ήπιαμε το γάλα.
Και 12 το βράδυ, να κλείνουν όλα τα clubs. Ν’ αρχίσω να πίνω ουίσκια απ’ τις πέντε.
Να μην μπορώ να πλησιάσω την γκόμενα στα δυο μέτρα;
Έχω γίνει ένας μαγκούφης σ’ αυτόν τον μαγκουφοκόσμο που κάθεται ο καθένας μόνος του σε μια γωνιά και τη βρίσκει.
Ήρθε ο μ@λάκ@ς να γίνει η αξία της εποχής μας!
Θα ξυπνάω το πρωί και θα πίνω βότκα με δημητριακά, για να πάω φτιαγμένος ν’ ακούσω τον Καρρά.
Τη φούντα πότε θα αρχίσω να την παίρνω; Θέλω να μου δώσει ένας υπεύθυνος την ώρα που πρέπει ν’ αρχίσω…
Έχω χάσει τις συντεταγμένες μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου